Long Ji - Ping'an rice terraces

Het is erg frustrerend dat je ondanks goed uitleggen en aangeven wat je wilt, het gewoon niet voor elkaar krijgt. We wilden namelijk een stukje van een van de 10 mooiste looproutes in de wereld lopen (volgens Lonely Planet). Deze route loopt van Dazhai-village naar Ping'an-village en is een route van ca. 10 km over de toppen van de bergen (rijstvelden), ze noemen dat de Dragons Backbone.
Om met deze hitte de gehele 10 km berg-op berg-af te lopen, leek ons niet zo'n goed idee. En daarom wilden we een stukje lopen bij beide reeds eerder genoemde dorpjes.
Dit konden we gistermiddag helaas niet voor elkaar krijgen. Het schijnt hier erg moeilijk te zijn om van het "gebaande paden" af te wijken. Jammer nu moesten we een "deluxe Longji Rice terraces tour inclusive longhair show and local lunch" boeken.
Vandaag gaan we dus eindelijk naar de rijstvelden. We worden om 08.50 uur bij de receptie verwacht en de heidehaas brengt ons naar de ingang van het park.. Hier stappen we over in een minivan met een Amerikaans stel een een Frans stel.. We moeten ruim 2 uur rijden voordat we er zijn..
Gelukkig gaat het met Teyn ook iets beter, maar het toiletpapier gaat mee. Teyn heeft het geluk dat hij helemaal voorin mag zitten en dat is maar goed ook.. Het creatieve rijden werkt flink op je maag en dat kan Teyn nu niet hebben. We hoorden van de overige passagiers al kreten als "louzy driver", "change gear" en de Amerikaanse vrouw kneep met enige regelmaat de handen en bovenbeen van haar man fijn.
Maar gelukkig stopt deze man op de plek van bestemming, denken wij.. Maar hier moeten we overstappen in 'kleine' grote bussen om verder te gaan.. Gelukkig hebben we nu een tolk die redelijk Engels kan. Ze verteld dat we nu naar een dorpje gaan waar we de longhair show van de lokale bevolking bekijken en daarna gaan we lunchen..
De longhairshow had van ons niet gehoeven en wilden we eigenlijk schrappen, maar dan kwamen we niet bij de rijstvelden..
Dus dan moeten we de show maar voor lief nemen.
Als we in het dorpje (Yao village) aankomen krijgen we gelijk de instructie om niet met de plaatselijke verkoopsters te praten, je raakt ze dan niet meer kwijt..

Om over de rivier te komen, moeten we eerst over een hangbrug lopen, maar dat is iets langer dan die in het speelbos.. Na veel gewiebel komen we aan de andere kant en zien we de mooie, oude, houten Chinese huizen.. De lokale vrouwen zijn erg kleurig gekleed in zelfgemaakte folklore.

Dan is het tijd voor de show.. We komen in een grote, houten schuur met houten bankjes en voorin is een podium met verschillende attributen. De tolk komt vertellen dat er straks een trouwceremonie komt en dat de lokale vrouwen de mannen uitkiezen.. Ze geeft aan dat als je het podium opgaat, je mee moet doen aan de ceremonie.. Aan het eind is het dan de bedoeling dat je geld geeft omdat je van je "vrouw" een geschenk krijgt.
Syl hoort het verhaal en besluit dat "papa" niet mee mag doen en houdt hem met 2 armen vast..

De show begint en de dames beginnen hun show over het dagelijks leven van een Yao woman. Ze zingen (nouja...zingen¿) en dansen en beelden de folkloristische dagelijkse bezigheden uit zoals vissen, spinnen en het land bewerken.
Gelukkig werden alleen Chinese mannen uit het publiek gehaald en was Syl weer gerust gesteld, want ze gingen nu de huwelijksceremonie spelen. Hierna gooiden de vrouwen hun haar los en knoopten hier de bossen haar die ze op hun 18e lieten afknippen, vermeerderd met al het, verzamelde, uitgevallen haar in hun leven (de gemiddelde leeftijd van deze vrouwen lag rond de 50). Dus.......
We moesten na de show door het gehele dorp, richting een andere hangbrug, hier weer oversteken en aan de overkant van de weg gingen we lunchen. Na de lunch vervolgde een andere buschauffeur de rally naar boven met een nog iets kleinere bus. Het was een slingerende weg (met haarspeldbochten) en er waren stukken waar een gehele rijbaan was afgesloten doordat een deel van de steile bergwand was weggezakt.

Eenmaal boven, begon de klim naar nog hoger gebied.. Daar lagen de rijstvelden.. En dat is dan weer een hele uitdaging in deze hitte..
Elroy wilde zo snel mogelijk naar boven voor het perfecte plaatje... Halverwege zijn we nog via een aquaduct tussen de rijstvelden geweest en zover als je kan kijken, zie je rijstvelden.
Even een stukje geschiedenis en aardrijkskunde.. De rijstvelden zijn ruim 1000 jaar oud en gemaakt in de tijd van de Yuan dynastie.. Ze liggen op een gemiddelde hoogte van 1900 meter en het gebied is een grootte van 70 km2.

We zagen op ons pad naar boven vele ambachten, met sommige was je qua geur niet echt blij.. Maar de rest was erg mooi en fleurig.
Tijdens onze tocht liepen we door het oude stadje Ping'an.. Hier waren de huizen echt nog authentiek en de inwoners ook.. Je kon je zelfs naar boven laten dragen in een speciale ligstoel.. Wel dapper van deze mannen om iemand naar boven te tillen.. Dit doordat de trappen soms erg smal, steil en glad waren en dan heb je al die toeristen nog..

De rijstvelden waren helemaal groen en je zag echt de boeren met rieten hoeden de velden bewerken. Dat geeft dan wel het bijzondere gevoel dat je het in het echt beleven mag.

Na een lange tocht, komen we op het hoogste punt.. Hier hebben we dan ook vol trots een foto van ons laten maken..
Dit verdiende dan ook een lekker waterijsje..

Onderweg was Syl onder de indruk van een lief, klein kitten. Later kwamen we een grote stekelvarken tegen in een kooi.. Tegen betaling kon je stekels kopen of rijstwijn met stekels erin (hmm).. Dit blijft indruk maken op de jongens, want Yorn en Teyn wilden het stekelvarken ook zien.. Ze waren het met elkaar eens dat het wel erg zielig was, dat hij in een kleine kooi zat.

Nadat we de top verlaten, hebben we nog tijd om rustig af te dalen en kan Elroy op z'n gemak foto's maken..
Cindy, Teyn en Syl liepen al voor ons naar beneden. Yorn en ik stopten zo nu en dan om van het 'gebaande pad' af te wijken om nog een foto te maken. Na een foto van een oud schuurtje ( waar nog een groot varken in lag) met op de achtergrond de rijstvelden liep ik terug naar het pad naar beneden. Yorn was al doorgelopen dus ik haastte me ook naar beneden. Het was inmiddels best al rustig geworden in het dorpje. Ik haastte me de trappen af, links omhoog, dan weer rechts omlaag, tussen winkeltjes door verder, ik kwam op een stuk wat ik niet kende. Opeens leken alle straatjes op elkaar, blijkbaar had ik een verkeerde afslag genomen. Shit...! Dan maar weer terug omhoog, andere straat door, daar liepen nog mensen naar beneden, dan die maar volgen. Toen weer een stuk omhoog klimmen en ik was weer op de 'hoofdweg'. Uiteindelijk zag ik Cindy, Teyn en Syl staan, half lopend en rennend kwam ik bij hen aan. Tot onze schrik was Yorn er nog niet!!
Ik ben terug omhoog gelopen met de vraag 'waar zou Yorn naar toe zijn gelopen'? Doordat het bijna tijd was om in de bus te stappen waren er niet veel mensen meer in het dorpje. Ik rende naar boven, loerend in alle zijstraatjes, geen Yorn te zien. Uiteindelijk ging ik er maar vanuit dat Yorn zo verstandig zou zijn om gewoon de trappen naar beneden zou volgen en niet de verkeerde weg te nemen zoals ik had gedaan. Halverwege belde Cindy mij met de boodschap dat Yorn inmiddels beneden was,.... gelukkig. Met een bijna paars hoofd en zwetend als een otter kwam ik bij de parkeerplaats aan. Heerlijk weer in de bus met airco en koud water..

Terug in het hotel doen we snel onze zwemkleding aan en maken een bommetje in het zwembad. Daarna besluiten we in het winkelcentrum wat te eten.. Helaas komen we bij de KFC uit voor een kipburger..
Als we terug willen lopen naar het hotel, begint het te stortregenen, te waaien, bliksemen en te onweren.. Het gaat er erg heftig aan toe.. Helaas zitten we nu verplicht in het winkelcentrum te wachten wanneer het weer een beetje begaanbaar is.. Het water stort naar beneden en de medewerksters staan het water naar buiten te vegen.. Na 1,5 uur is het gelukkig weer zo rustig dat we terug konden naar het hotel..
Wat we hebben meegemaakt in de paar uur, is gewoon bijzonder en te vies om op te schrijven ;)). Dit houden we voor de mensen die het willen horen.. Maar het is wel een leuk verhaal.