Great-Blasket Island

Vanmorgen begon de dag wat bewolkt. Maar volgens de "oude" campingbeheerder, komt het helemaal goed. Het weer wordt zonnig en lekker warm.
dit vertelde hij aan Elroy.
Dus vol goede moed naar Dunquin Harbour waar wij op de boot moeten om op Great-Blasket Island te komen.
door midden van een smalle afdaling, komen we bij het kleine haventje. Net genoeg ruimte voor 1 boot en zelfs dan moeten we met een speedboot nog eerst naar de "grotere" boot. natuurlijk moeten we wel eerst onze reddingsvesten aan en achteraf, is dat geen overbodige luxe.
Het is de bedoeling dat wij vanaf de speedboot op de andere boot stappen en dat ziet er in eerste instantie spannend uit.
maar gelukkig liggen de boten zo strak tegen elkaar, dus geen centje pijn.
het leek erop dat de zee (oceaan) rustig was. Tenminste van bovenaf lijkt het zo. Maar schijn bedriegt.
De boot ging flink tekeer op de golven en dit was goed te merken. Syl zijn hoofd zat of onder waterniveau of hoog op de rotsen.
Na een tocht van 30 minuten, ging de boot voor anker en moesten we weer in de speedboot stappen om aan land te komen.
Eenmaal aan land, hadden we ruim3,5 uur om het eiland te bekijken.

Great-blasket was tot 1953 bewoond. Het leven was er zwaar en het duurde dagen tot weken, totdat er hulp kwam, als het nodig was.
Het "onnodig" overlijden van een van de bewoners (Seanin) zorgde ervoor dat de evacuatie sneller op gang kwam.
Seanin werd ziek en door het zeer slechte weer, was niemand in staat om op het eiland te komen. Zelfs geen dokter of priester. Ook was het niet mogelijk om hem in Dunquin (vaste land) te begraven op heilige grond.
Het waren voornamelijk vissers die op het eiland leefden en in 1911 waren er 160 bewoners.

De huizen zijn ruines, maar er is nog een hostel en een cafe. Meer heb je toch niet nodig.
Vooral de ruines geven een trieste indruk. Het eiland bestaat dan ook alleen uit gras en heide.
Er lopen schapen en op het strand liggen zeehonden heerlijk te zonnen.
We besluiten eerst bij de zeehonden te kijken en dat is zeker de moeite waard. We konden niet te dichtbij komen, want dan vluchten ze het water in of gingen verderop liggen.
Uiteindelijk lukte het Elroy om dichter bij de zee te komen, maar hij werd vanuit het water, goed in de gaten gehouden, door nieuwsgierige zeehonden.

We besloten om even bij te komen bij het cafe, met koffie, warme chocolademelk en scoones.
Nadat ons energielevel weer flink gestegen was, begonnen we met een rondje eiland te wandelen.
Hoe mooi en verrassend dit kan zijn. Na elke bocht zag je weer een andere kant van de zee (oceaan) en kleinere eilanden. Uiteindelijk werd dit een wandeling van 4,5 km. de zee leek van bovenaf mooi rustig en de zon scheen prachtig op de "kleine" golven.
We waren ruim 30 minuten voordat de boot vertrok, weer op de afgesproken plek. We hadden dus nog even tijd om te genieten van het uitzicht.
We zeiden nog tegen elkaar dat die oude man toch gelijk had wbt het weer.
Het is tijd om te vertrekken en het blijkt vloed te zijn, maar we moeten nog steeds met de speedboot naar de boot.

Als iedereen weer aan boord is en de speedboten zitten weer vast aan de boot, is het tijd om terug te varen.
Het eerste stuk gaat prima. De zee is idd wat rustiger. Dit merken we ook aan de kapitein, want die geeft wat gas bij.
hoe verder we varen, hoe hoger de golven weer worden, maar de kapitein heeft er zin in.
Dan opeens komt er van links zo'n hoge golf dat een oudere man en vrouw van de bank vallen. Elroy kan zich met zijn voet net tegenhouden tegen het bankje en ik vlieg de lucht in. Gelukkig greep Elroy mij vast. Het schip ging zo schuin dat het leek alsof we gingen kapseizen. 2 kleine meisje die daarvoor nog stonden, zaten gelukkig net op tijd op hun knieen. De schrik zat er best in, totdat een van de matrozen bij het oudere stel kwam zitten. De humor kwam toen snel terug.
Na een ruige vaart kunnen we nu aanmeren in de haven. Lang leve vloed. Dus geen gedoe meer met de speedboot. Gewoon gelijk met de voeten op vaste bodem.

Na onze mooie en bijzondere dag, gaan we even snel boodschappen doen en dan heerlijk relaxen op de camping.
Maar eerst moeten we het water in de camper bijvullen en het vuile water lozen in een put. Maar dat kan gewoon op de camping.
Nog even snel geld wisselen om te kunnen douchen. De oude man, die bij de camping hoort, helpt mij. Ik vertel hem dat we vandaag naar Blasket eiland zijn geweest en hoe mooi het was.
Ook vertelde ik hem dat wij op het eiland erover hadden gehad dat de "oude" man gelijk had. Dit viel niet in goede aarde en hij wilde gelijk boksen (hihi).
Gelukkig had hij er zelf veel schik om, maar wilde wel in gevecht met Elroy.
Hij vertelde dat zijn vader was gelegerd op Blasket-island en dat zijn moeder daar op vakantie was. Zo hebben ze elkaar ontmoet. Hoe bijzonder..

We besluiten om niet zelf te koken en verderop in een hotel te eten. Dit was een gezellige ervaring met gezellige bediening.